Departament Starożytności na Cyprze informuje o zakończeniu w 2011 roku kolejnego- trzeciego sezonu badań archeologicznych na stanowisku Prastio-Mesorotsos w dystrykcie Paphos. Zespół prowadzony przez dyrektora CAARI i adiunkta University of Edinburgh, doktora Andrew McCarthy’ego, pracował od 29 lipca do 4 września bieżącego roku.
Ten sezon był bardzo owocny, gdyż potwierdził bardzo długą obecność człowieka w tym miejscu. Podczas badań odkryto pozostałości z neolitu preceramicznego i ceramicznego, pozostałości epoki chalkolitycznej, epoki brązu, obiekty datowane na okres grecko-rzymski i późnoantyczny, a także pozostałości z czasów średniowiecznych oraz ottomańskich. Zestaw odkrytych artefaktów i budowli ukazuje, że stanowisko Mesorotsos to prawdopodobnie jedno z najdłużej zamieszkanych miejsc na Cyprze i być może na świecie. Pomiędzy najwcześniejszymi a najpóźniejszymi warstwami stratygraficznymi na stanowisku występuję różnica ok. 9500 lat! Wykopaliska prowadzono w ośmiu obszarach odkrywając niezwykłe sekwencje stratygraficzne i pokazując bogatą architekturę datowaną na wiele różnych okresów.
Warstwy archeologiczne datowane na okres neolitu ukazują prawdopodobnie krótkotrwały obóz, który z biegiem czasu przekształca się w małą osadę, w której naukowcy odkryli najstarsze ślady zastosowania ceramiki na wyspie. Okres chalkolitu i epoki brązu pokazuje dalsze trwanie oraz stały i dynamiczny rozwój osady. W środkowej fazie epoki brązu na Cyprze (zwanej w chronologii Cypru okresem środkowo-cypryjskim III [1725 – 1600 r. p.n.e.]) mieszkańcy zbudowali 1,5 – metrowej szerokości mur o nieznanej dotąd długości, z którym wiążą się odkryte obok niego poziomy podłogowe, na których odkopano fragmenty miejscowej ceramiki oraz pełne naczynia, wyposażenie tkackie (głównie przęśliki), urządzenia do przetrzymywania i przetwarzania żywności i powiązane z murem inne obiekty architektoniczne tworzące większą całość. Budowa ścian takiej wielkości w tym okresie wymagała zaangażowania znacznej siły roboczej, co czyni obiekt tym bardziej interesującym. Co więcej, obiekt wydaje się być opuszczony niedługo po jego wybudowaniu. Porzucenie większych obiektów w miasteczku według archeologów pokrywa się ze wzrostem potęgi Palaipaphos na wybrzeżu wyspy. Po krótko trwającym hiatusie osadniczym w końcówce epoki brązu na Cyprze, mieszkańcy dają początek kolejnej osadzie w tym miejscu, którą archeolodzy mogą uchwycić już od samego początku epoki żelaza (okres ten na Cyprze zwany jest cyprogeometrycznym [1050 – 750 r. p.n.e.]).
Innym ważnym odkryciem są późnorzymskie i wczesnobizantyjskie tarasy i mury. Dają one kontekst odkrytym w zeszłych sezonach artefaktom, a także lokalizację na mapie stanowiska miejsc działalności bizantyjskiej i średniowiecznej w mieście. W tym sezonie odkryto konstrukcje związane właśnie z późniejszym okresem użytkowania stanowiska Prastio-Mesorotsos.
Nowożytne wykorzystanie stanowiska także zostaje co roku odnotowywane przez badaczy w celu zrozumienia zależności pomiędzy starożytnym stanowiskiem a niedawno opuszczoną wioską Prastio po drugiej stronie przepływającej rzeki.
Na podstawie: http://www.isria.com oraz mesorotsos.com
Archeologia Wschodu 